Γράφει ο Δημήτριος Ευθυμιάδης.
Στις 14.9.2021 αναρτήθηκε στον ιστότοπο ekab news κείμενο με τίτλο «Μια συνέλευση με ανεξάρτητο χαρακτήρα» στην οποία εκφράστηκαν προβληματισμοί και διατυπώθηκαν ερωτήματα. Δεδομένου ότι ζούμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα η ελεύθερη έκφραση και η ελεύθερη άποψη είναι καλοδεχούμενη.
Διατίθεται προς ενημέρωση και εξαγωγή συμπερασμάτων ο αντίλογος της ανάρτησης.
Χθες το απόγευμα συμμετείχα σε ανοιχτή (με στοιχεία «αμεσοδημοκρατικά») συνέλευση των εργαζομένων ΕΚΑΒ σε αναστολή καθηκόντων οι οποίοι έχουν άποψη για τους λόγους που τους οδήγησαν παρά τη θέληση τους σε αναστολή.
Συναντήθηκαν άνθρωποι οι οποίοι ως εργαζόμενοι (σε αναστολή) είχαν και έχουν συμμετοχή σε δράσεις κατά κυβερνητικών αποφάσεων, πάντα ενδιαφερόταν για τα προβλήματα του ΕΚΑΒ, εμβολιασμένοι (κατά του Covid-19) όπως και ανεμβολίαστοι με γνώμονα τη συναδελφική και εργασιακή αλληλεγγύη.
Στη συνέλευση βρέθηκε (μιας και ήταν ανοιχτή προς το κοινό) η κ. Νίτσιου Ιωάννα, ζήτησε το λόγο και αφού συστήθηκε ως συνταξιούχος (πρώην εργαζόμενη του ΕΚΑΒ) απευθύνθηκε σε όλους λέγοντας να σκεφτούν τα χρόνια που έχουν ξοδέψει στην υπηρεσία και μην τα χαρίσουν σε κανένα ιδιώτη (θαρρεί κανείς πως οι απόψεις ή η στάση των παραβρισκόμενων ατόμων συνηγορούν σε ενδεχόμενη ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και κατ’ επέκταση του ΕΚΑΒ).
Επίσης ζήτησε να σκεφτούν, πως αύριο έρχονται οι επικουρικοί, που θα τους αντικαταστήσουν κι ότι σήμερα αναστολή, αλλά αύριο να περιμένουν τα χειρότερα (θα σκεφτόταν ίσως κανείς ότι οι παρευρισκόμενοι είναι η αιτία ή η αφορμή για τα αντισυνταγματικά μέτρα τα οποία ως «ενίσχυση της υγειονομικής θωράκισης της χώρας έναντι του Covid-19» ήδη δρομολογήθηκαν).
Συνεχίζοντας στη διατύπωση των σκέψεων της η κ. Νίτσιου ανέφερε ότι η κοινωνία απέναντι των εργαζομένων σε αναστολή (μια ριψοκίνδυνη διαπίστωση) και την κυβέρνηση να πατάει την σκανδάλη (διατύπωση ταινίας δράσης) εκφράζει τη βεβαιότητα ότι αυτό σχεδιάζει η κυβέρνηση, δηλαδή τη διάλυση του ΕΚΑΒ στην οποία με την έκφραση «Δώστε το» ενοχοποιεί άτομα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με τα αναφερόμενα συμπεράσματα.
Ακολουθεί με πρόταση:
Να σκεφτεί ο καθένας, όχι παρορμητικά, αλλά με τη λογική, για το μέλλον της Υπηρεσίας και κατά συνέπεια και το δικό του. Λογικά συμπεραίνεται ότι η κ. Νίτσιου ως συνειδητή συνταξιοδοτημένη «ΕΚΑΒίτισα» θεωρεί τις σκέψεις των παραβρισκόμενων παρορμητικές, μη λογικές, αδιάφορες προς το μέλλον της υπηρεσίας και το προσωπικό μέλλον του εκάστοτε εργαζόμενου σε αναστολή.
Επικαλείται ότι στο όνομα του Δημοσίου Συμφέροντος η εξουσία τεμαχίζει του πολίτες της, ίσος μη συνειδητοποιώντας ότι οι απόψεις της ενδεχομένως «τεμαχίζουν» τη λογική, το ηθικό και την εργασιακή ταυτότητα όλων οι οποίοι «ήταν υποχρεωμένοι» να την ακούσουν.
Αναφέρει, μετά από την ανάλυση και τις προτάσεις της, τι άκουσε απομονώνοντας από το σύνολο τον αναφερόμενων και του προβληματισμού της ελεύθερης συζήτησης έννοιες οι οποίες ως επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν προς «διαμόρφωση του κλίματος» της γραπτής της τοποθέτησης.
Ισχυρίζεται ότι δεν άκουσε από κανένα τι θα κάνουν σε περίπτωση που το πόδι της εξουσίας δε φύγει από το γκάζι και το τερματίσει, τι θα γίνει με την καθημερινότητα τους, αναφέρθηκε στον επικεφαλή γιατρό (υπήρχε συντονιστής συνέλευσης, μιας και ήταν «αμεσοδημοκρατική», χωρίς επικεφαλείς). Και όλα αυτά, ενώ μέρος της συζήτησης βρισκότανε στο πάνω μέρος του ανοιχτού αμφιθεάτρου, απουσιάζοντας από τη συζήτηση. Προτάσεις δόθηκαν από μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου, από εργαζόμενους του ΕΚΑΒ, από συμμετέχοντες των άλλων υγειονομικών σχηματισμών και των εκπαιδευτικών. Εμψυχωτικές προτάσεις αντιμετώπισης σκληρής κρατικής βίας και επίτευξης εργασιακών και δημοκρατικών σκοπών δόθηκαν από τον εκπρόσωπο του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων της Γαλλίας.
Δίκην μανιφέστου στο τέλος θέτει ερωτήσεις και απαντά η ίδια προφανώς σύμφωνα με το δικό της σκεπτικό, πεποιθήσεις, εργασιακές εμπειρίες και ενδεχομένως πολιτικές θέσεις τονίζοντας την αγωνία της για το ΕΚΑΒ που κάποιοι περιμένουν να το διαλύσουν, ολοκληρώνοντας με κεφαλαία (κραυγή?) ΑΦΉΣΤΕ ΤΟΥΣ.
Το μόνο που η ίδια αφήνει να εννοηθεί είναι ότι η προσπάθεια των βαλλομένων (σε αναστολή) εργαζομένων (οι οποίοι χθες ήταν «ήρωες» και σήμερα από την Πολιτεία ενοχοποιούνται ως «μολυσματικοί» και οι οποίοι πήραν την «εργασιακή τους τύχη» στα χέρια τους μιας και το κράτος, ο νόμος, το υπουργείο, η υπηρεσία και μερικοί «συνάδελφοι» του εγκατέλειψαν ως επικίνδυνους) ισοδυναμεί με «υποστήριξη» των κυβερνητικών προθέσεων και δράσεων.
Ευχαριστούμε κ. Νίτσιου για την τιμή που μας κάνατε και για τις απόψεις που εκφράσατε. Πράγματι συμβάλατε στη «θωράκιση» του ΕΚΑΒ.
Μαρία Στρατάκη: Διασώστης - Πλήρωμα Ασθενοφόρου ΕΚΑΒ